Maandagochtend om 8 uur gaat mijn bus naar Xela. Het is 4 uur rijden door de bergen en het landschap is prachtig. Ik merk gelijk weer hoe behulpzaam de mensen hier zijn. Ik had namelijk in de bus aan de meneer achter me gevraagd of hij wist of de deur achterin de bus een toilet was. Hij dacht van wel maar toen ik ging kijken zat de deur op slot. Vervolgens is deze aardige meneer uit zichzelf aan de buschauffeur gaan vragen of ik het toilet mocht gebruiken en dat mocht! In Nederland zie ik mensen dit toch niet zo snel doen... Als ik in Xela aankom bedenk ik me dat ik nog helemaal geen quetzal (Guatemalteekse munteenheid) heb opgenomen maar ik moet een taxi nemen naar de talenschool, waar ik opgehaald word door mijn gastgezin. Samen met een vrolijke kleine taxichauffeur ga ik op zoek naar een pinautomaat die mijn pas accepteert. Na een tijdje hebben we er een gevonden en ik word afgezet bij de talenschool. Het gastgezin waar ik verblijf woont letterlijk 10 meter van de school af. Het zijn 2 superlieve mensen en de mevrouw (Kati) kan heel goed koken. Na mijn eerste Spaans les ben ik kapot. Om 9 uur val ik in slaap. De volgende ochtend heb ik weer Spaans les. In de pauze kom ik een meisje tegen waarmee ik samen de voorbereidingstraining voor vrijwilligerswerk in het buitenland heb gedaan. Ik wist wel dat we rond dezelfde tijd in Guatemala zouden zitten maar dat we op dezelfde talenschool zitten is wel heel toevallig! Ik ga zo samen met haar door de stad lopen en morgen ga ik met een groepje van de school naar warmwaterbronnen. Ik begin me steeds meer thuis te voelen hier!