Antigua and more

Antigua is heel leuk! Het eerste weekend ben ik wezen surfen in El Paredon, DE surfplek van Guatemala. Ik had aan het reisbureau waarmee ik ging gevraagd of ik een reservering moest maken en die zei van niet. Toen ik daar aankwam bleek het dat het de drukste week van het jaar was vanwege Semana Santa. Oeps. Gelukkig was er een jongen die een reservering had gemaakt en nooit op is komen dagen dus ik had een bed. Ik had het zelfs lux want sommige mensen moesten een bed delen! De eerste dag (zaterdag) heb ik vooral in het zwembad en op het strand gehangen en gezwommen. Er was een superfijn zwembad met een barretje met barkrukken in het water! De zee had ook een hele fijne temperatuur. De volgende ochtend had ik surfles. Wie had ooit gedacht dat ik talent had voor surfen?! Ik had een uurtje les en de meeste mensen lukt het in hun eerste les om een paar keer op te staan. Bij mij lukte op staan bijna elke keer en ik heb al 2 trucjes geleerd! Zelfs de surfleraar stond er versteld van. Ja, ik ben er trots op. Die middag ging ik weer terug naar Antigua. Zondagavond kwam ik een heel groot insect tegen in mijn slaapkamer. Dat was wat minder... Volgens mij was het niks gevaarlijks, meer een soort grote tor. Het lukte me niet om hem te vangen en naar buiten te gooien dus heb ik een nieuw huisdier. Zijn naam is Gerrit. Ik heb ook 2 nieuwe huisgenootjes.

Die dinsdag heb ik een kleine vulkaan beklommmen en marshmallows geroosterd in een gat in de grons. Onderweg heb ik een Israelisch meisje ontmoet (Hadass). Ze verbleef in een hotel dat werd gerund door een Israelier en zo kwam ik op een Israelisch halloween feest terecht (blijkbaar was woensdag Israelisch halloween). Die woensdagmiddag ben ik overigens ook wezen ziplinen in de bomen en tussen 2 bergen in. Die hele lange waren wel een beetje eng en bij de eerste heb ik alleen maar mijn ogen dichtgehouden. De tweede keer heb ik er meer van genoten.

Donderdagavond was er een colorparty in een hostel. Helemaal leuk al dat gekleurde poeder maar toen ik thuis kwam in de avond was er geen water dus kon ik niet douchen voor het slapen. Daarna was mijn hele bed dus gekleurd... De volgende ochtend moest ik om 7 uur sochtends een bus hebben naar Lago Atitlan waar ik met mensen had afgesproken die ik in Xela heb ontmoet. Toen ik bij het reisbureau aankwam was er alleen geen bus. En de deur was dicht. En toen ik het nummer belde hoorde ik dat er geen bussen reden die dag. Gelukkig (want het was een feestdag) was er nog een ander reisbureau open dat nog een bus had om 8 uur dus heb ik die maar genomen. De 3 dagen aan het meer waren gezellig. We hebben gezwommen, lekker gegeten en vooral veel gefeest. Maandag was de Semana Santa vakantie voorbij en moest ik weer naar Los Patojos. Nu is het alweer vrijdag en heb ik nog maar 1 weekje werk te gaan. Wat gaat de tijd toch snel.

Lago Atitlan en aankomst in Antigua

Zaterdag zijn we met zijn 4en (William, Wilson, Marina en ik) naar Lage Atitlan geweest, het grote meer van Guatemala. Saskia zou eigenlijk ook mee gaan maar die was helaas ziek. Om 5 uur 's ochtends werden we met de auto opgehaald in Xela en naar San Juan (als ik het me goed herinner) gebracht. Hier begonnen we met een wandeling. Eerst een half uurtje omhoog naar een supermooi uitzichtpunt, daarna 2,5 uur naar beneden naar een dorpje beneden aan de berg (en aan het meer). Het was een prachtige wandeling maar ik heb nog steeds spierpijn! Vanaf het dorpje namen we een tuctuc naar nog een ander dorpje waar je fijn kon zwemmen. Met zijn 6en in een tuctuc zitten is hier blijkbaar heel normaal. Na 15 minuten stevig vasthouden en bijna de berg niet op komen kwamen we aan waar we wilden zijn. Hier was namelijk een plank van 8 meter hoog waar je vanaf kon springen het water in. Ik ben nog nooit zo bang geweest in mijn hele leven maar het was een geweldige ervaring. Na het zwemmen hebben we heerlijk aan het water gelunchd en daarna een bootje gepakt naar Panajechan (of zoiets). Marina en William bleven daar slapen maar Wilson en ik gingen terug naar Xela. Dit moesten we doen door eerst 2 chickenbussen te pakken en daarna een minibus. Chickenbussen zijn oude Amerikaanse schoolbussen die ze hebben overgekocht en opgepimpt. Zo leuk als ze er uit zien, zo oncomfortabel zijn ze. De bussen kosten meestal 2 of 3 Quetzal (ong 20 cent) en worden veel gebruikt door de lokale bevolking als openbaar vervoer. Bankjes die bedoeld zijn voor 2 personen worden gebruikt als 3- of 4-persoonsbankjes en er staan vaak ook nog mensen. En Guatemala heeft veel bergen. En heel. Veel. Bochten. Probeer het je maar voor te stellen. Voor een half uurtje is het geweldig. Toen we de 2e bus uitstapten zagen we nergens minibussen en er stond een man te schreeuwen dan we voor Xela nog een chickenbus in moesten. In alle hektiek en drukte hebben we dat toen maar gedaan. Voor 1,5 uur is het minder leuk. Gelukkig werd het na 10 minuten rustiger en hadden we in ieder geval een bankje voor onszelf. Op een gegeven moment kwam de meneer bij wie je moet betalen voor de bus naar ons toe om te vragen waar we er uit moesten. We vertelden dat we naar Xela moesten en de man vertelde ons lichterlijk geschrokken dat dat 5 minuten geleden was. Hij voelde zich duidelijk schuldig want hij gaf ons 4 Quetzal om de bus terug te pakken. We hebben een taxi genomen.

De volgende ochtend vertrok ik om half 9 naar Antigua. We zaten met 17 mensen in een 14-persoons minibus. Kan ook gewoon. Ik was best moe en wou eigenlijk graag douchen en een dutje doen maar helaas, toen ik aankwam bij mijn verblijfplaats hoorde ik van de vrouw die er woont (Katya) dat een meisje een week langer blijft dan gepland en er dus geen kamer vrij was. Er stonden 2 bedden in de kamer maar Katia moest aan het meisje vragen of zij het goed vond om een kamer te delen en dat meisje was niet thuis. Ik mocht mijn spullen er laten liggen maar moest de middag doorbrengen in de stad. Achteraf was dit ook helemaal niet erg. Ik heb mijn kleren naar de wasserette gebracht en een beetje de stad verkend. Ook heb ik een geweldig cafe ontdekt met een dakterras met een zwembad en hangmatten en schommels in plaats van barkrukken. Om 7 uur had ik weer bij het huis afgesproken maar het meisje was er nog steeds niet. Toen ik na het eten om 9 uur thuis kwam was ze er nog steeds niet en heeft de aardige mevrouw een ander gastgezin voor me geregeld. Over 3 dagen kan ik alsnog terug als ik wil. Vandaag had ik mijn eerste dag op het project 'Los Patojos'. Dit is een soort van school voor arme kinderen. Ze krijgen er allerlei verschillende soorten lessen en de het project focust veel op de creativiteit van kinderen. Ook krijgen ze er maaltijden. Het project werkt veel met vrijwilligers en de school is gratis. Ik wist niet precies waar het was dus ben ik naar de talenschool gegaan en iemand van daar heeft me gebracht. Het project is geweldig! De kinderen wilden me allemaal knuffelen en volgens mij vinden ze het heel grappig dat ze beter Spaans spreken dan ik. Ik kijk er heel erg naar uit om hier de komende 4 weken te werken!

Xela so far

Het is hier echt prachtig, de mensen zijn allemaal superlief en er zijn heel veel backpackers hier. Kortom, supergezellig dus. Woensdagmiddag ben ik met de taalschool naar Los Fuentes Georginas geweest. Dit zijn warm waterbronnen op een vulkaan. De plek was koud omdat het heel hoog lag maar het water was superlekker warm. Je kon het letterlijk uit de vulkaan zien druppelen en dat water was zo heet dat je je hand er niet langer dan een paar seconden onder kon houden. De omgeving was er ook prachtig! Die avond naar La Paranda geweest met een clubje. Dit is een salsa cafe waar ze elke woensdag avond gratis salsa lessen geven. Ik voel me helemaal professioneel salsa danser nu! (Niet helemaal) Donderdagavond zijn we naar een karaoke bar geweest. Ook helemaal leuk. Vandaag heb ik mijn laatste spaanse les gehad en samen met Saskia en onze leraressen wentelteefjes gemaakt (ja tijdens de les). Vanavond krijg ik zelfs een diploma! Spanneeeend!

Estoy aprendiendo

Maandagochtend om 8 uur gaat mijn bus naar Xela. Het is 4 uur rijden door de bergen en het landschap is prachtig. Ik merk gelijk weer hoe behulpzaam de mensen hier zijn. Ik had namelijk in de bus aan de meneer achter me gevraagd of hij wist of de deur achterin de bus een toilet was. Hij dacht van wel maar toen ik ging kijken zat de deur op slot. Vervolgens is deze aardige meneer uit zichzelf aan de buschauffeur gaan vragen of ik het toilet mocht gebruiken en dat mocht! In Nederland zie ik mensen dit toch niet zo snel doen... Als ik in Xela aankom bedenk ik me dat ik nog helemaal geen quetzal (Guatemalteekse munteenheid) heb opgenomen maar ik moet een taxi nemen naar de talenschool, waar ik opgehaald word door mijn gastgezin. Samen met een vrolijke kleine taxichauffeur ga ik op zoek naar een pinautomaat die mijn pas accepteert. Na een tijdje hebben we er een gevonden en ik word afgezet bij de talenschool. Het gastgezin waar ik verblijf woont letterlijk 10 meter van de school af. Het zijn 2 superlieve mensen en de mevrouw (Kati) kan heel goed koken. Na mijn eerste Spaans les ben ik kapot. Om 9 uur val ik in slaap. De volgende ochtend heb ik weer Spaans les. In de pauze kom ik een meisje tegen waarmee ik samen de voorbereidingstraining voor vrijwilligerswerk in het buitenland heb gedaan. Ik wist wel dat we rond dezelfde tijd in Guatemala zouden zitten maar dat we op dezelfde talenschool zitten is wel heel toevallig! Ik ga zo samen met haar door de stad lopen en morgen ga ik met een groepje van de school naar warmwaterbronnen. Ik begin me steeds meer thuis te voelen hier!

De heenreis

Gisteravond ben ik aangekomen in Patricia's Bed & Breakfast. Patricia kwam me zelf ophalen van het vliegveld. De mensen hier zijn tot nu toe heel aardig. Het is nu kwart voor 4 snachts maar door mijn jetlag kan ik niet meer slapen. Omdat ik toch niet veel beters te doe heb ga ik maar even overtypen wat ik gister in het vliegtuig geschreven heb!

DAG 1: VLIEGREIS

Ik zit nu in het 2e vliegtuig. Het is in Nederland nu 00:26 en mijn eerste vliegtuig vertrok im 10:30 dus ik ben al aardig lang onderweg. De eerste vlucht ging eigenlijk heel vlot. Uiteraard zat ik naast een baby (het zal ook eens niet) maar naast een klein beetje gehuil zo nu en dan is alles goed verlopen. Ik moest overstappen op Atlanta. Hier had ik 3,5 uur de tijd voor. Als je in de VS aankomt moet je altijd een lange procedure door met esta-formulieren en vingerafdrukken en ik moest zelfs mijn schoenen uit doen bij de douane. Daarnaast heeft Atlanta een gigantisch vliegveld waar je een metrotje moet nemen naar je gate. Maar zelfs met al dit gedoe is 3,5 uur best een lange tijd... Na een beetje doelloos rond te. Hebben gelopen (ik wijgerde te gaan zitten omdat dit in het vliegtuig al de hele tijd moet) kon ik eindelijk boarden. Je merkt al gelijk verschil vergeleken de vorige vlucht. Waar in het vorige vliegtuig nadrukkelijk werd vermeld dat er absoluut niks op de grond mag liggen tijdens het opstijgen en landen, wordt hier gevraagd of je je spullen bij je wil houden omdat de handbagage-cabine vol zit. Ook zijn er 2 airport-medewerkers een paar rijen voor me nog even een stoel aan het repareren met behulp van tigh wraps... Voor de rest zal deze vlucht ook wel goed gaan. Denk ik.

One day to go

Het komt nu opeens wel heel dichtbij. Maandenlang heb ik er naar uitgekeken en nu gaat het dan toch eindelijk gebeuren. Morgen om deze tijd zit ik in het vliegtuig naar Guatemala. Ik heb mijn tas al ingepakt, alles nog 3 keer nagelopen en vanochtend kon ik zelfs al online inchecken. Helaas waren er geen plaatsen bij het raam meer over maar ik word er toch altijd een beetje nerveus van om de grond onder me weg te zien zakken tijdens het opstijgen, dus eigenlijk vind ik het wel prima zo. Ik ben ongelofelijk benieuwd naar hoe het allemaal gaat lopen daar en kijk enorm uit naar alle mooie plekken die ik ga zien en de leuke dingen die ik ga doen. Beetje jammer van dat Zika virus daar in Latijns-Amerika maar hey, je kan niet alles hebben. Er zit niks anders op dan mijn huid langzaam te laten wegschroeien door anti-muggenspray met 50% deet. Als de zon dat niet al doet dan tenminste. (Grapje het is daar nu gemiddeld 25 graden, perfecte temperatuur als je het mij vraagt). Anyway, ik weet niet of ik er werkelijk aan toe ga komen om vaker te schrijven maar ik ga mijn best doen. Guatemala, here I come!